Dziś, w 10. rocznicę katastrofy smoleńskiej przed siedzibą Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie przy ul. Wspólnej, gdzie znajduje się tablica memoratywna poświęcona śp. Januszowi Krupskiemu, oddaliśmy hołd Kierownikowi naszego Urzędu w latach 2006-2010, który zginął tragicznie 10 lat temu podczas podróży na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.
W tym roku w związku z panującą w kraju epidemią uroczystość miała charakter kameralny. W imieniu wszystkich pracowników Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych hołd zmarłemu tragicznie oddał minister Jan Józef Kasprzyk, dyrektor generalny Andrzej Bida i dyrektor Gabinetu Szefa Urzędu Wojciech Lesiak.
--
Janusz Krupski urodził się 9 maja 1951 r. w Lublinie. W latach 1970-1975 studiował historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od początku lat 70. działał w opozycji antykomunistycznej i współtworzył podziemny ruch wydawniczy. W 1974 r. wziął udział w sprzeciwie wobec założenia Socjalistycznego Zrzeszenia Studentów Polskich na KUL-u, angażując w to prymasa Stefana Wyszyńskiego. W latach 1977-88 redagował niezależne pismo „Spotkania”. Za działalność opozycyjną był wielokrotnie represjonowany i szykanowany, m.in. został porwany przez funkcjonariuszy SB i oblany kwasem. Doznał oparzeń I i II stopnia. W czasie stanu wojennego był internowany. W pierwszej połowie lat 80. został koordynatorem Sekcji Historycznej przy Międzyzakładowym Komitecie Założycielskim NSZZ „Solidarność”, a później przy Zarządzie Regionu tego Związku w Gdańsku. W wolnej już Polsce był szefem wydawnictwa „Editions Spotkania”. Od 1993 do 2000 r. prowadził własne wydawnictwo „Krupski i Kas”. Pełnił również funkcję eksperta nadzwyczajnej sejmowej komisji do zbadania skutków stanu wojennego (w latach 1992-93) oraz Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej (od 1993 do 1995 r.). W latach 2000-2006 r. sprawował funkcję zastępcy prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. W latach 2006-10 pełnił funkcję kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Zginął w katastrofie w Smoleńsku 10 kwietnia 2010 r. w drodze na uroczystości w Katyniu. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
|
|
|
|
