6 maja 1921 r. na świat przyszedł Jan Bytnar – harcerz Szarych Szeregów, podporucznik Armii Krajowej, bohater książki Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec”. W dniu 100. rocznicy urodzin „Rudego” Szef UdSKiOR Jan Józef Kasprzyk oddał hołd Jemu oraz wszystkim młodym uczestnikom warszawskiego ruchu oporu, którzy w latach II wojny światowej podjęli nierówną walkę z niemieckim okupantem.
Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w asyście żołnierzy Wojska Polskiego złożył kwiaty na grobie Bohatera na warszawskich Powązkach Wojskowych.
– Jan Bytnar przyszedł na świat zaledwie dwa i pół roku po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Należał do tego pokolenia, które wychowywało się i wzrastało w niepodległej Rzeczypospolitej. Związany z harcerstwem wiedział, że musi być wierny słowom harcerskiego hymnu: „Wszystko, co nasze, Polsce oddamy”. W tych słowach zawiera się istota służby tamtego pokolenia – wszystko, a więc zdrowie, a nawet życie należy oddać, kiedy Ojczyzna tego wymaga. Stąd wynikało jego tak bohaterskie zaangażowanie w chwili, gdy Polska znów utraciła niepodległość w wyniku agresji niemieckiej i sowieckiej – zauważył Jan Józef Kasprzyk, dodając:
– „Rudy” był człowiekiem, który doskonale rozumiał, czym jest patriotyzm czasu pokoju i czym patriotyzm czasu wojennego. Kiedy umierał, czuł, że umiera jako człowiek wolny, choć w zniewolonej Ojczyźnie. Tę wolność dali mu jego przyjaciele; nie zostawili go, ale odbili w „akcji pod Arsenałem” – powiedział Szef UdSKiOR, podkreślając, że Jan Bytnar wciąż jest wzorem dla wszystkich Polaków, a szczególnie dla młodego pokolenia:
– Oddajemy Mu dziś hołd, składając kwiaty, paląc znicze, odmawiając modlitwę i dziękując za służbę oraz za to, że jest dla nas, współczesnych, wzorem bohaterstwa, niezłomności, służby dla Rzeczypospolitej. Cześć Jego Pamięci! – zakończył minister Kasprzyk.
Modlitwę za duszę śp. Jana Bytnara poprowadził hm. ks. Wojciech Jurkowski – Naczelny Kapelan Związku Harcerstwa Polskiego.
W uroczystości udział wzięli – oprócz Szefa UdSKiOR – przedstawiciele Związku Harcerstwa Polskiego, Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej oraz Stowarzyszenia Szarych Szeregów, a także poczty sztandarowe wystawione przez harcerzy stołecznych hufców i chorągwi.
--
Jan Bytnar urodził się 6 maja 1921 r. w Kolbuszowej. Był uczniem warszawskiego Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Należał wówczas do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, tzw. „Pomarańczarni”, wraz z Tadeuszem Zawadzkim i Maciejem Aleksym Dawidowskim. Maturę zdał w 1939 r.
Od jesieni 1939 r. był członkiem konspiracji. W marcu 1941 r. został członkiem Szarych Szeregów. W 1942 r. był komendantem hufca Ochota w Warszawie, przydzielonego do Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”, a od listopada 1942 r. dowódcą hufca „Południe” Grup Szturmowych. W 1943 r. ukończył kurs szkoły podchorążych Armii Krajowej. Brał udział w akcjach Organizacji Małego Sabotażu „Wawer” i dywersyjnej akcji „Wieniec II”, a podczas akcji „Bracka” został ranny.
W nocy z 22 na 23 marca 1943 r. został aresztowany. Był brutalnie bity podczas przesłuchań w siedzibie Gestapo w alei Szucha. Podczas przewożenia do więzienia na Pawiaku został 26 marca 1943 r. uwolniony w „akcji pod Arsenałem” przez oddział Grup Szturmowych Szarych Szeregów.
Jan Bytnar zmarł 30 marca 1943 r. w Szpitalu Wolskim w wyniku rozległych obrażeń, jakich doznał podczas śledztwa. W tym samym roku został pośmiertnie mianowany harcmistrzem, porucznikiem i odznaczony Krzyżem Walecznych. Jest pochowany w kwaterze Batalionu „Zośka” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. /pap
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
