Ciężko było, bardzo ciężko było. Myśleliśmy, że wytrzymamy parę dni, a wytrzymaliśmy parę miesięcy. Tylko dobrze o nim można pomyśleć, nie było żadnych scysji, żadnych awantur pomimo tego, że mieliśmy przeciwstawne poglądy, bo Begin był zagorzałym syjonistą. Dzieliliśmy się wszystkim, co mieliśmy - tak wspomina swojego przyjaciela mjr Otton Hulacki, który po raz pierwszy w życiu w trakcie pielgrzymki Weteranów Walk o Niepodległość odwiedził grób swojego przyjaciela Menachema Begina.

Rok temu, kiedy po raz pierwszy Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zorganizował pielgrzymkę do Izraela mjr Hulacki powiedział, że jego marzeniem byłoby móc oddać hołd i pomodlić się nad grobem swojego przyjaciela z armii. Dziś to marzenie się spełniło. Tą samą drogą Ty szedłeś do wolnego Izraela, a myśmy szli do wolnej Polski. Ty od Brześcia, ja od Lwowa. Śpij w spokoju - w tej apostrofie mjr Otton Hulacki zwrócił się kładąc symboliczny kamień na grobie Begina.

Major Otton Hulacki urodził się w 1922 roku, był żołnierzem gen. Andersa, brał udział w walkach na froncie włoskim - pod Monte Cassino, w Bolonii i Ankonie w szeregach 4 Pułku Pancernego „Skorpion” i 2. Korpusu Polskiego jako kapral podchorąży. Rozkazem Naczelnego Wodza z 1 lipca 1945 r. mianowany z dniem 1 stycznia 1946 r. na stopień podporucznika. Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii. Odznaczony Krzyżem Monte Cassino oraz brytyjskimi: 1939-45 Star, Italy Star, Defence Medal i The War Medal 1939-45.

Menachem Begin urodził się w 1913 roku jako Mieczysław Biegun. W 1940 roku został aresztowany przez NKWD. Został skazany na osiem lat pobytu w łagrach na Syberii. Na mocy układu Sikorski-Majski został zwolniony w 1942 roku. Wstąpił do Armii Polskiej. W 1943 roku jako żołnierz Wojska Polskiego przybył do Palestyny. W tym czasie kilkuset żydowskich żołnierzy zdezerterowało. Sam Begin w odróżnieniu od większości przed odejściem uzyskał zwolnienie z przysięgi wojskowej, a dopiero potem wstąpił w struktury Irgunu.

Był pierwszym prawicowym szefem rządu Izraela. Swój urząd pełnił w latach 1977-1983. W 1978 rok otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. Zmarł 9 marca 1992 roku w Tel Awiwie w wieku 79 lat.