10 kwietnia 2018 r., w 8. rocznicę Katastrofy Smoleńskiej przed siedzibą Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odbyła się uroczystość przy tablicy pamiątkowej poświęconej śp. Januszowi Krupskiemu, Kierownikowi Urzędu w latach 2006-2010.

Stajemy we wspólnocie pamięci i wdzięczności wobec życia i dzieła śp. Janusza Krupskiego. Stajemy, aby podziękować mu za bezinteresowną służbę Rzeczpospolitej. Wtedy, kiedy Polska była w niewoli komunistycznej, nie wahał się, nie zadawał pytań, czy warto, ale służył idei niepodległości poprzez wszelkie formy swojej działalności podziemnej. (…) Przeszła do historii jego niepowtarzalna działalność wydawnicza, działalność drugiego obiegu, dzięki której mogliśmy poznawać w latach 70’ i 80’ prawdziwą historię Polski – powiedział Jan Józef Kasprzyk.

Szef UdSKiOR zaznaczył, że stajemy też, aby podziękować Januszowi Krupskiemu jako człowiekowi, który etos służby realizował również w wolnej Polsce, jako wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej i wreszcie do końca swych dni jako Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Janusz Krupski potrafił być patriotą czasu walki i patriotą czasu pokoju. I tego uczył nas pracując w murach tego budynku do chwili obecnej – jak bezinteresownie służyć Polsce. (…) Dziś możemy też powiedzieć, że staramy się realizować testament śp. Janusza Krupskiego również w tym wymiarze, aby zatroszczyć się o jego koleżanki i kolegów z okresu walki z komuną, bo to przecież Janusz Krupski zainicjował te działania, które m.in. w ubiegłym i w tym roku zaowocowały specjalnymi przepisami, które powodują, iż działacze opozycji antykomunistycznej zostali zrównani w uprawnieniach z kombatantami walczącymi o wolność w czasie II wojny światowej – mówił minister Kasprzyk.

Chciałbym w imieniu kombatantów i pracowników Urzędu zapewnić rodzinę śp. Janusza Krupskiego, że czujemy się rodziną, ponieważ te same wartości nam przyświecają i zawsze Państwo w murach tego samego budynku, który śp. Janusz Krupski opuścił 8 lat temu, mogą czuć się jak u siebie. Bo jesteśmy jedną wielką rodziną, której na imię Naród polski – zaznaczył Szef UdSKiOR.

W czasie uroczystości głos zabrała także żona Janusza Krupskiego, Joanna. Mam poczucie, ze Janusz żyje. Nie widać go, nie słychać, ale jednak żyje. (…) Zawsze był człowiekiem niewidocznym, nie lubił pierwszych rzędów, dobrze czuł się w drugim. Był człowiekiem skoncentrowanym nie na sobie, ale na tym, co uważał za ważne: Polska, Kościół, rodzina. Janusz w jakiś sposób jest nie tylko przy swoich dzieciach, przy przyjaciołach, ale także przy pracownikach Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. To jest miejsce, które traktował nie tylko jako pracę, ale jako miejsce, w którym spotykał osoby, z którymi łączyły go więzi przyjaźni, wspólnych wartości. To była jego rodzina – powiedziała Joanna Krupska.

Tablicę memoratywną, poświęconą tragicznie zmarłemu Kierownikowi Urzędu, zaprojektowaną przez Dorotę Wójcicką-Żurko, która znajduje się przy wejściu do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odsłonięto 10 kwietnia 2016 roku – w 6. rocznicę tragicznej śmierci wszystkich członków delegacji państwowej, udającej się na uroczystości do Katynia.

Janusz Krupski (1951-2010), Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (2006-2010)

Urodził się 9 maja 1951 roku w Lublinie. W latach 1970-1975 studiował historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od początku lat 70-tych działał w opozycji niepodległościowej wobec PRL i współtworzył podziemny ruch wydawniczy. W roku 1974 wziął udział w sprzeciwie wobec założenia Socjalistycznego Zrzeszenia Studentów Polskich na KUL-u, angażując w to samego prymasa Stefana Wyszyńskiego. W latach 1977-1988 redagował niezależne pismo „Spotkania”. Za działalność opozycyjną był wielokrotnie represjonowany i szykanowany, m.in. został porwany przez funkcjonariuszy SB pod dowództwem kapitana Grzegorza Piotrowskiego i oblany kwasem, doznając tym samym oparzeń I i II stopnia. W czasie stanu wojennego internowany.

W pierwszej połowie lat 80. został koordynatorem Sekcji Historycznej przy Międzyzakładowym Komitecie Założycielskim NSZZ „Solidarność”, a później przy Zarządzie Regionu tegoż Związku w Gdańsku.

W wolnej już Polsce był szefem wydawnictwa Editions Spotkania, a następnie członkiem kolegium redakcyjnego tygodnika „Spotkania”. Od 1993 do 2000 roku prowadził własne wydawnictwo „Krupski i S-ka”. Pełnił też funkcję eksperta nadzwyczajnej sejmowej komisji do zbadania skutków stanu wojennego (1992-1993) oraz Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej (1993-1995).

Od 2000 do 2006 r. sprawował funkcję zastępcy prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. 19 maja 2006 roku został Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Zginął w katastrofie rządowego samolotu w Smoleńsku 10 kwietnia 2010 w drodze na uroczystości w Katyniu. Został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.